کاربرد پلیمرهای لیپوفیل و هیدروفیل در تولید قرص‌های آهسته رهش زینک سولفات

زمینه و هدف: سولفات روی به‌منظور جبران کمبود روی تجویز می‌شود. مصرف خوراکی آن باعث عوارض گوارشی جدی گشته که گاهی اوقات منجر به عدم مصرف آن می‌شود. هدف اصلی از انجام این تحقیق استفاده از پلیمرهای لیپوفیل و هیدروفیل در تهیه فرآورده آهسته رهش سولفات روی و بررسی میزان آزادسازی تدریجی دارو در طی زمان می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه با استفاده از گرما قرص‌های آهسته رهش زینک سولفات با پایه‌های مومی، ماتریکس‌های هیدروفیل یا طبیعی به روش مذاب گرم یا تراکم مستقیم تهیه گردید. مشخصات فیزیکی و شیمیایی قرص‌های تهیه ‌شده شامل سختی، فرسایش‌پذیری، تغییرات وزنی، زمان فروپاشی، نسبت تورم، یکنواختی محتوی و سرعت آزادسازی اندازه‌گیری گردید. غلظت دارو در فرآورده تهیه‌ شده به روش اسپکتروسکوپی با جذب اتمی در طول‌ موج 213/8 نانومتر اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: اغلب فرمولاسیون‌های تهیه ‌شده مشخصات فیزیکو شیمیایی لازم را کسب نمودند. در بین 30 فرمولاسیون تهیه‌ شده، قرص‌های آهسته رهش مومی پروفایل آزادسازی قابل پیش‌بینی تری نسبت به ماتریکس‌های هیدروفیل یا طبیعی از خود نشان دادند. قرص‌های حاوی کارنوباواکس آزادسازی آهسته‌تر و آن‌هایی که دارای روغن کرچک هیدروژنه بودند، آزادسازی سریع‌تری از خود نشان دادند. فرمولاسیون‌های با ماتریکس لیپوفیلی که حاوی 110 میلی‌گرم سولفات روی، موم زنبورعسل (کارنوبا) و آویسل بودند و پروفایل آزادسازی آن‌ها با معیارهای فارماکوپه آمریکا مطابقت داشت به‌عنوان فرمولاسیون برگزیده انتخاب شدند. متوسط زمان انحلال و درصد کارایی انحلال در این فرمولاسیون‌ها به ترتیب بین 1/69 تا 1/92 ساعت و 69/3% تا 71/8% بود. سختی قرص و اندازه ذره‌ای گرانول‌ها تأثیری بر سرعت رهش دارو از قرص نداشته و کینتیک آزادسازی دارو از مدل هیگوچی پیروی می‌نمود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل قرص‌های آهسته رهش لیپوفیل سولفات روی را می‌توان به‌عنوان جایگزینی برای کپسول یا شربت دارویی رایج که دارای عوارض گوارشی می‌باشند معرفی نمود.